Laatst bijgewerkt op 17 juni 2014
Laatste update op 17 juni 2014
Over jongeren, emancipatie van mannen en het gesprek met staatssecretaris Knapen.
Ook donderdagochtend zit ik weer vroeg in de delegatiekamer in Rio Centro om een planning te maken voor de dag. Dat is een hele uitdaging, want de informatie over alle bijeenkomsten is nauwelijks bij te houden of te achterhalen. Internet en telefoon zijn nog steeds instabiel en ik switch tussen Iphone, Mac en Ipad, om maar alle info binnen te krijgen en berichten te kunnen verzenden. Ik probeer elke dag in ieder geval een tijdje bij de delegatie te zijn, de meeting van de major groep vrouwen bij te wonen, bij een site-event van Nederlanders te zijn en aan te haken bij de dagelijkse ontmoeting van de Nederlandse NGO’s. Ik maak dus nogal wat kilometers op mijn hoge hakken.
Conferentie Rio +20.
Blog donderdag 21 juni.
Jolein Baidenmann, vrouwenvertegenwoordiger voor NVR, en partner in ISDuurzaam.
Ergens op mijn wandeltochten kom ik een sit-in van jongeren tegen. Zij zijn helemaal niet blij met de uitkomst van Rio. Een deel van de jongeren besluit hun conferentiebadges in te leveren en weg te lopen van de conferentie. Later geeft staatssecretaris Knapen de jongerenvertegenwoordigers uit onze delegatie nog een politieke tip: Loop nooit weg uit onderhandelingen. Protesteren ja, maar altijd in communicatie blijven, anders zet je jezelf buitenspel. Overigens doen onze jongerenvertegenwoordigers Ralien (Bekkers – red.) en Liset (Hemmes – red.) het tijdens deze conferentie fantastisch. Ze spreken met vele hoogwaardigheidsbekleders, zoals Ban Ki-Mon, de Secretaris Generaal van de Verenigde Naties, over wat jongeren veranderd willen zien aan deze wereld.
Programma van donderdag 20 juni
Op het laatste moment besluit ik naar het High Level Event van UNWomen te gaan, over vrouwelijk leiderschap. Nou ben ik natuurlijk niet ‘high level’, maar omdat onze delegatieleider Kitty niet kan en het aan mij heeft overgelaten, praat ik mijzelf naar binnen als representative of the Dutch Delegation.
Wat een groep powervrouwen zit daar bij elkaar! Mevrouw Michelle Bachelet, hoofd van UNWomen, trapt de bijeenkomst af met een speech waarin ze aangeeft dat het zorgen voor duurzame ontwikkeling het best is gediend door het versterken van de rol van vrouwen in besluitvorming. ‘Women must be part of the solution’. (foto plenaire UNWomen) Dan spreekt de Braziliaanse president mevrouw Dilma Rousseff. Zij heeft de onderhandelingen deze week gecoördineerd en een sterk staaltje politieke strategie laten zien. Zij houdt een inspirerende, spannende speech over de rol van vrouwen. Zij is de eerste vrouw deze week die ook iets zegt over de emancipatie van mannen: die moeten gelijkwaardige rollen in het huishouden en het opvoeden van de kinderen op zich nemen. Er volgt een pleidooi voor de rol van vrouwen, als veranderaars van consumptiepatronen, als entrepreneurs, als dragers van traditionele kennis en tegelijkertijd als echte vernieuwers. Opeens klinkt er achter in de zaal een protestzang. Vrouwen houden spandoeken op over het belang van sexuele en reproductieve rechten. Handig bedacht, want er is bij dit event veel pers aanwezig en dus krijgen ze een podium voor hun ideeën. Daartoe aangespoord, bevestigt President Rousseff zelf ook het belang van sexuele en reproductieve rechten. Ze sluit af met de oproep tot het omarmen van diversiteit, ook tussen man en vrouw. Want vrouwen en mannen zijn samen essentiële spelers voor een duurzame wereld.
Daarna spreekt de president van Costa Rica, mevrouw Chinchilla. Costa Rica is de vijfde meest groene economie van de planeet. Mevrouw Chincilla geeft aan dat dat een keuze is, met vele andere consequenties: zo heeft Costa Rica bijvoorbeeld ook het leger afgeschaft. Ze roemt het belang van Moeder Aarde. Moeder Aarde is een spirituele concept, waarbij Moeder Aarde de hoeder van de aarde is. Dat concept is heel belangrijk voor Latijns-Amerikaanse landen, je ziet het woord ook terugkomen in de tekst van het Rio+20 verdrag.
Het concept van Moeder Aarde is ook een van de redenen waarom Latijns-Amerikaanse landen tegen beprijzing van natuur zijn. Als je daar mee zou instemmen zou je de aarde ‘verkopen’ aan anderen, terwijl het aan Moeder Aarde toebehoort, vinden zij. Gedurende de hele bijeenkomst zit ik op het puntje van m’n stoel, want je voelt de kracht in de zaal die zindert van de spanning en ambitie van al deze topvrouwen.
Hierna heb ik vanaf drie uur ’s middags samen met mijn delegatiegenoten Desiree en Henk ‘dienst’ in de plenaire zaal, om naar speeches van de landen te luisteren. (foto NL delegatie) Daardoor kan ik helaas niet naar het side-event van Nederland over de rol van fietsen bij duurzame stedelijke ontwikkeling (goed tegen obesitas, versterkt mobiliteit van vrouwen, beperkt fijnstof en milieuvervuiling door auto’s en files, etc.). In de plenary (de plenaire zaal) gebruiken landen hun spreektijd om hun eigen inzichten over duurzame ontwikkeling uit te dragen. Vaak weet je al wat er komt. Soms gebeurt er iets opmerkelijks, bijvoorbeeld als de Palestijnse delegatie de spreektijd gebruikt om Israel aan te vallen (onder bezetting geen ruimte voor duurzame ontwikkeling) of als de Nigeriaanse afgevaardigde opkomt met een Michael Jackson hoed. Het is een lange zit, tot uiteindelijk ook de andere delegatieleden rond negen uur ‘s avonds weer de zaal binnenkomen, omdat de spreektijd van Nederland eraan komt. Staatsecretaris Knapen spreekt over het belang van het maatschappelijke proces rondom het Nationaal Platform Rio+20, dat we in Nederland hebben gehad in de aanloop van Rio+20. Hij benoemt de Nederlandse speerpunten en geeft aan dat voor Nederland sexuele en reproductieve rechten in de context van duurzame ontwikkeling erg belangrijk zijn.
Na de speech besluiten we nog even met de staatsecretarissen en de delegatieleden een drankje te drinken in het hotel. Delegatieleidster Kitty heeft geregeld dat ik met staatsecretaris Knapen mee terug mag rijden naar het hotel. Dat betekent dat ik opeens in de auto met Knapen en twee veiligheidsmensen, en twee politieauto’s met zwaailichten voor en achter, door Rio de Janeiro rijd. Meneer Knapen vraagt geïntereseerd naar de visie van vrouwen in Nederland op duurzame ontwikkeling en hoe ik mijn rol als vrouwenvertegenwoordiger hier in Rio uitdraag. Omdat onze chauffeur verdwaalt, zitten we wel anderhalf uur in de auto geanimeerd te praten over de wereld. Over Vietnam, dat Knapen een erg boeiend land vindt. En over de nieuwe agenda voor ontwikkelingssamenwerking. En over de rol van nieuwe ‘ontwikkelingsactoren’ zoals het bedrijfsleven, die hier in Rio een ambitieuze agenda neerleggen.
In het hotel aangekomen vertrekt iedereen eigenlijk als snel weer naar z’n bed, want morgen is het er weer vroeg uit voor het ontbijt met het maatschappelijk middenveld.
Lees meer in het volgende blog. Onder meer over het ontbijt bij de Nederlandse consul-generaal .. en de laatste loodjes…
Lees ook:
> deel 5 van de blog-serie
> deel 3 van de blog-serie