Landelijke Opschoondag Sloterplas
Als nieuwe Amsterdammer begon ik een enkele weken geleden dan eindelijk aan een rondje hardlopen rond de Sloterplas. Al proberend mijn hoofd alleen te laten luisteren naar mijn eigen ademhaling en de vrolijke vogels in de lentestand, viel me vooral één ding op. Rotzooi. Afval. Overal lag wel iets; een blikje, een papiertje of half verrotte pallets. Stap na stap was het heel snel duidelijk, hier wil ik iets mee! Hier wil ik me niet alleen aan ergeren of over verbazen, ik wil het opruimen, ik wil tastbaar maken dat afval in de natuur me raakt. Niet lullen maar poetsen, zeggen wij thuis.
Nagenietend van mijn eerste complete ronde verwonder ik me over de hoeveelheid en diversiteit van het afval. Hoe komt het daar terecht? Hoe kan het dat iemand zonder blikken of blozen zijn blikjes, condooms of lappen stof aan de waterkant of in een bloembed achterlaat? Zijn dat mensen die er hun hond uitlaten, komen picknicken of regelmatig een route fietsen en dan met één simpele beweging hun afval honderd meter naast een afvalbak deponeren? Ik snap het niet, hoe hard ik het ook probeer.
Thuis besluit ik om een mail naar de gemeente te sturen om maar direct actie te ondernemen. Ik heb zo’n zin in de lente dat ik zin heb om aan de slag te gaan in plaats van ingewikkelde -of misschien wel simpele- maatschappelijke vraagstukken te willen beantwoorden. Al vrij snel kreeg ik een reactie terug en werd ik overdonderd door alle kleine en grote acties die er al lopen. Wat een hoeveelheid afval moet er dan liggen als deze actievelingen niet die handen uit de mouwen steken!
Handen uit de mouwen. Zo was het onderwerp van de eerste mail die ik stuurde en ondertussen is dat ook de naam van mijn opruimactie. In mijn kleine Amsterdamse netwerk heb ik een man of tien kunnen porren om met me mee te doen. Mijn charmante argumenten dat het goed is voor de natuur, voor de moraal, voor de blos op je wangen ten spijt, de meeste mensen vinden het “heel nobel” maar het is niets voor hen. Bij mij borrelt er een heleboel. Ik ben benieuwd hoe mensen thuis of buitenshuis met hun afval omgaan. Ik mis mijn GFT bak nu ik in de grote stad woon en ben nieuwsgierig naar wat er allemaal aan groene initiatieven en meningen zijn. Ik weet niet beter dan dat er thuis aparte bakken waren voor glas, batterijen, papier. Plastic hoefde toen nog niet apart want het was er simpelweg niet in die belachelijke hoeveelheid dat wij nu dagelijks tegenkomen. Wat kan ik zelf nóg meer doen? En wij met z’n allen?
Brutalen hebben de hele wereld, zei mijn opa altijd. Nu ben ik terecht gekomen in een spinnenweb van mensen die allemaal op hun eigen wijze, klein of groots, alleen of met velen, zich bekommeren over niet alleen hun eigen afval maar juist ook dat van anderen. Omdat het allemaal op onze aarde ligt.
Zaterdag 28 maart 2015- Landelijke Opschoondag
13.00 uur Sloterplas- oeverkant ter hoogte van de Meervaart
Bezoek de Facebookpagina van Handen uit de mouwen Sloterplas
Tekst: Eline Hagen
