Gelukkig heeft de natuur ook voor deze tijd van het jaar iets voor ons beschikbaar

– door Bea Möllers –

Jambon végétal
Herfst, jawel. Regen, storm en korte dagen. Ergens mooi en gezellig als je binnen bent. Ergens ook verontrustend. Vanaf nu ben je een paar maanden afhankelijk van je voorraad of van de winkels. Nauwelijks nog vers fruit, op een paar frambozen en bramen na. Wat duindoornbessen en nog een paar meidoornbessen, dat is het dan. Gelukkig heeft de natuur ook voor deze tijd van het jaar iets voor ons beschikbaar: de eetbare wortels.

Ik stel jullie hier graag de teunisbloem voor. Jullie kennen ze allemaal van de zomer en hier en daar zie je ook nu nog bloeiende teunisbloemen. Deze foto is in de zomer op mijn duinlandje genomen. Inmiddels zijn de zaden rijp. De zaden kan je in principe uitpersen, dan heb je eigen teunisbloemolie waarvoor de winkels de hoofdprijs vragen. Terecht, dat wel!

Op mijn duinlandje hebben de teunisbloemen zich ook al flink uitgezaaid.
Hier en daar staan ze in de weg en in plaats van een plekje op de compost krijgen ze een plekje in de keuken. Eigenlijk is het nog iets te vroeg om de wortels te oogsten. Dat kan beter als het echt winter is. De wortels groeien ook nog. Goed, ik had wat ruimte nodig op de tuin en heb een paar teunisbloemwortels geoogst. Hier is een foto van een plant die anders volgende zomer zou gaan bloeien. Onder deze bladrozetten vind je de eetbare wortels.

En hier is een foto van de teunisbloemwortels. Best lang, maar veel te dun om er plakjes voor de Jambon végétal van te snijden. De naam Jambon végétal komt uit Frankrijk, waar de wortel van de teunisbloem gewoon een groente is. Vertaald is de naam ‘plantaardige ham´. Dat ga ik ook weer proberen, teunisbloemwortels eten. Jaren geleden al een keer gedaan, maar dan met dikkere wortels.

Toen heb ik ze gewoon gebakken, maar nu heb ik ze gemarineerd met olijfolie, peper en zout.
Ik heb eerst de bruine buitenschil afgeschraapt. Dat ging heel makkelijk en over blijft een glibberige witte wortel. De slijmerige laag is ook ideaal om een ´tempura´-maaltje te maken. Tempura is een papje van (goed) meel met water. Je doopt de wortels in het papje en daarna kan je ze frituren. Geen ei en/of broodkruimels nodig. Dat is het volgende project. Nu heb ik de gemarineerde wortels in een koekenpan gebakken. Het marineren was niet echt nodig omdat de wortels al een eigen smaak hebben. Er valt nog heel wat te experimenteren met de teunisbloemwortels. Gewoon koken kan ook voor een lekkere wilde soep of een stamppot. Gelukkig zijn er nog meer dan genoeg teunisbloemwortels op mijn duinlandje voor nieuwe experimenten!

Bekijk ook de winactie: Wildplukken is een hype (Winactie!)