Blog Melanie de Leeuw
Op dit moment ben ik bezig met de laatste zware loodjes van het vak Antieke Filosofie. We hebben ons zestien weken lang gebogen over De Staat van de grote filosoof Plato. Voor eenieder die hier niet mee bekend is: in tien boeken bediscussieert Plato via het karakter Socrates hoe de ideale staat, en natuurlijk dus de ideale mens, er uit zou moeten zien.
De leestijd bedraagt ongeveer drie tot vier maanden en het wordt geprefereerd als je je er daarna nog drie keer in je leven op toelegt. #Platoisvooraltijd.
Ik hou van filosofie, van geschiedenis. Ik heb een voorkeur voor de Latijnse taal en een liefde voor de literatuur uit de oude Romeinse en Griekse wereld. Niet alleen omdat velen in die tijd wisten hoe het leven gevierd moest worden, ik bedoel, biologische wijn heette toen gewoon wijn. Maar het is ook zo interessant, omdat je leest over mensen die pakweg 2439 jaar eerder leefde. Zo onvoorstelbaar lang, maar het is niet moeilijk om je voor te stellen dat ook zij, als de gekke Grieken die ze waren, alledaagse problemen hadden zoals wij die kennen. Boodschappen moesten gedaan worden, wat gaan we vanavond weer eens eten? O, die Griekse vrouw ziet er wellustig en vol uit! Kijk, daar heb je Aristoteles, altijd maar weer nadenkend over het leven. Arme man.
Maar goed, Plato dus. Hij schrijft over het Goede. Hoe een samenleving in elkaar moet steken is inherent aan hoe een mens moet handelen als goed functionerend onderdeel van deze samenleving. Maar we gaan nog een stapje verder. Het gaat over zelfontwikkeling en ons morele zelfbeeld. We leven naar ons eigen idee van wat goed is. Natuurlijk hebben we opvoeding en directe omgeving die ons voor een groot deel klaarstoomt voor ‘het echte leven’. Maar er komt een moment dat je zelf gaat nadenken. Een moment waarin je onderbuik gevoel het overneemt van je omgeving en je uit het patroon springt. Good for you!
De vraag ‘wat is goed’ is 2500 jaar na dato (Plato, haha) nog steeds relevant. Zijn we hier niet constant mee bezig? Zijn we wel gelukkig en, beter nog, hoe worden we gelukkig? Volgens Plato hebben we allemaal een moreel bewustzijn, een soort collectief idee van wat goed is. Hier stopt mijn voorbeeld ook, want dit kan ik niet verder uitwerken zonder in het filosofische bad te springen.
Ik beëindig deze existentiële zoektocht voor nu met het antwoord op de titel. Waar we het voor doen, is dit: We zoeken naar geluk, naar het goede. We moeten op de een of andere manier een weg vinden in het leven en leren leven met onszelf. We doen dus wat wij denken dat goed is. Niet in eerste instantie voor de aarde, of voor de maatschappij. Maar voor onszelf. Wil je vegetariër zijn in een groep van vleeseters? Doe dat. Spring eruit. Heb idealen en zorg ervoor dat je met jezelf door een deur kan. Ga terug naar de basis, maak je eigen keuzes en wees kritisch. Dat Plato’s kritische ondervragingen hem de doodstraf opleverde, laten we even achterwege.
Melanie de Leeuw
Melanie is te volgen via haar weblog
www.anextraordinarymonster.com
Lees meer van Melanie de Leeuw:
> Duurzaamheid: waar doe ik het allemaal voor? (Deel 1)
> Biologisch caviavoer, gaat dat te ver? (blog)
