Blog Melanie de Leeuw

Wauw. Heftige titel, nietwaar? Geef me eens ongelijk. Terwijl ik dit schrijf, is het vijf over vier ’s middags. Het is maandag, het heeft de hele dag gehageld en de lucht is dreigend donker. Het is zo’n heerlijke maandag tussen Sinterklaas en Kerstmis, waarbij we eigenlijk allemaal te druk voor ons eigen welzijn zijn.

Want ja, de kerstcadeautjes wachten niet en het zijn er dit jaar zo veel en ik moet de rest van de week gewoon de hele tijd werken en mijn studie mag er ook niet onder lijden, dus ik moet wel echt even een beetje gaan leren en o, mijn kamer is wel een beetje rommelig, dus die mag ik ook niet vergeten. En onderwijl praat Jeroen Pauw me bij.

Als we even een momentje nemen om over deze vraag na te denken, is het eigenlijk best wel logisch om deze vraag te stellen. Met welk project we ook zijn begonnen, of het nu afvallen, sporten of breien is, er komt een moment dat je even niet meer weet waar je het voor doet. Nu kan ik me voorstellen dat dit moment met breien lang niet zo zwaar zal wegen, als, laten we iets noemen, de Mount Everest beklimmen. Maar er komt een moment dat je weer even alles op een rijtje wil zetten, en moet beslissen of je doorzet of niet. Een moment die maar al te vaak bij me langs komt, even zwaait en dan weer verder gaat. Helaas.

It’s a tale as old as time: beginnen is moeilijk, doorzetten is moeilijker. Gelukkig heb ik een beroep gekozen dat valt of staat met doorzetten, om het spannend te houden. Doorzetten is lastig. Vroeger, in mijn meer idealistische jaren, was ik een eenzame vegetariër in een groep van vleeseters. De discussies die ik vooral met mijn oma hierover heb gevoerd waren eindeloos. Helemaal alleen proberen vol te houden dat het echt beter voor de mens en het milieu is. Ze mocht dan misschien een kop kleiner zijn, tegen haar koppigheid kon geen mens op.

Alleen achter iets staan waar je in gelooft, is moeilijk. Zeker als je voor een groot deel mensen moet gaan overtuigen van jouw visie. Ik kon mijn oma met geen mogelijkheid overtuigen. Hetzelfde is er aan de hand met de term ‘duurzaamheid’. Het is misschien relatief nieuw – soort van. Het impliceert nog steeds de geitenwollen sokken en het veganisme dat veel te ver gaat. Elektriciteit uit aardappelen, totaal geen feestbeesten en een constante stroom van kritiek voor de rest van de wereld. Duurzaamheid mag dan misschien hip zijn bij een bepaald deel van de bevolking, het is ook nog steeds stoerdoenerij, betweterigheid en pretentieuze toespraken. Het is tenslotte iets dat veranderd moet worden, iets dat een groot deel van de bevolking ‘fout’ doet. Toch?

Nou nee. Zeggen wat er ‘fout’ is, is veel complexer dan een lijstje van vijf punten. Het is een ingewikkeld verhaal over verschillende ontwikkelingen op vele vlakken van de mensheid. Bijdragen aan een schonere en eerlijkere wereld, wat duurzaamheid in feite is, vergt wat inspanning, heel veel aanpassing en vooral een dikke huid. Een enkel mens maakt de wereld in ieder geval een stuk mooier dan geen enkel mens. Schrijf ze o zo optimistisch.

Melanie de Leeuw

Melanie is te volgen via haar weblog www.anextraordinarymonster.com

Lees ook de andere blogs van Melanie:
> Gaat bio-caviavoer te ver?
> Wat spierkracht in de afvoer!