Blog Melanie de Leeuw

Het afvoerputje in mijn douche was verstopt geraakt. Ik ben inmiddels 24 en vraag mezelf nog met enige regelmaat af wanneer ik nou eindelijk volwassen ben. En dan wordt je op een schijnbaar onschuldige ochtend door een wekker gewekt om kwart over 6, omdat je al wel heel volwassen naar je werk moet. De koffie staat zelfs al heel volwassen te pruttelen. Maar het is pas als ik op mijn knieën op de badkamervloer gehurkt, met lelijke gele handschoenen aan, een schroevendraaier in een doucheputje zit te porren, dat ik me pas echt volwassen voel*.

Alsof ik de binnenkant van een Orc aan het bekijken was. Zwartgrijze, smeuïge drap, miljoenen haren (waarom ben ik nog niet kaal?) en een hele pijpleiding vol volwassen ellende. Ik had wat spierkracht nodig en goot het hele flesje leeg in de afvoer. Vijf spannende minuten later kon ik weer douchen, zonder al mijn spullen van de grond te halen. Wat een glorieus moment. En ik had het nog zelf opgelost ook. Zo volwassen.

Maar was het allemaal ook zo glorieus voor mijn afvoer en het water? Als ik even snel de achterkant van de verpakking scan, bevat het voornamelijk amfotere oppervlakteactieve stoffen (twee woorden die Word zelf niet eens kent), chloor, zeep en Natriumhydroxide. De amfotere oppervlakteactieve stoffen moeten van de wet biologisch afbreekbaar zijn. Yes! ‘Mits ze verdund doorgespoeld worden, omdat de stoffen anders toxisch zijn voor waterorganismen’. Ik hoor de bacteriën al schreeuwen.

Bon, laten we verder gaan. Chloor wordt voornamelijk omgezet tot keukenzout. Tenminste, als er geen sprake is van directe lozing, want in dat geval kan het moeilijk afbreekbaar worden. Shit. Zeep is meestal wel oké, afgezien van de hoeveelheid plantaardige en dierlijke vetten die ervoor gebruikt worden. En dan hebben we nog natriumhydroxide, een bijtende soda die vrij brandbaar is én brandwonden kan veroorzaken bij de huismens. Het is ‘zwak water verontreinigend’ (wat?), dus minder erg dan ik dacht. Het is een eng woord dat ik niet begrijp.

Er bestaan strenge regels waar schoonmaakmiddelen zich aan moeten houden (en anders gaan ze de hoek in), niet alleen in Nederland, maar eigenlijk overal. Met het oog op persoonlijke veiligheid en gelukkig ook op het milieu. Mijn ontstopper is hierdoor niet zo eng en schadelijk als ik dacht. Maar het blijft chemisch. En voorkomen is altijd beter dan genezen. Winnen de haren het toch? Een kopje baking soda, wat azijn en wat heet water kan meestal al een heel stuk schelen! Oma had de beste tips.

*De implicatie dat het doucheputje een metafoor is voor het volwassen leven, is naar eigen wens en geheel vrij in te vullen. Op mijn leeftijd wil ik nog niet zo cynisch ver gaan.

Melanie de Leeuw
Schrijfster en verdediger van de rechten van de cavia. Ze ziet zichzelf kinderboeken en romans schrijven, het dierenleed bestrijden of olifantenpoep scheppen in Artis. De eeuwige student met een groen hartje en een lege portemonnee. Te volgen via haar web-log www.anextraordinarymonster.com.

Lees ook:
> Blog: Gaat bio-caviavoer te ver?
> Blog: Praten over geld en zo