Door vaste blogger Melanie

Ik ben een voeding-leek. Laten we eerlijk zijn. Ik heb nul authoriteit als het aankomt op voeding, sporten en gezondheid in het algemeen, ook al heb ik een abonnement op een ‘healthy tijdschrift’. Ik kom er niet mee weg als ik, zonder studie of relevante ervaring, ineens ga verkondigen wat men wél en vooral wat men niet moet eten.  Logische gevolgtrekking is dan ook dat ikzelf al jarenlang met mijn voeding aan het klooien ben.

Een paar maanden terug kwam ik tot de clichématige conclusie dat ik ‘wat mollig ben’. Niet gek, als je bekijkt dat ik vrij veel per week werk, naar school ga en me tussendoor ook nog wil vermaken met schrijven. Een dagje vrij van alle chaos en drukte betekent dan ook al snel Playstation spelletjes spelen, wijn drinken en frietjes halen om de hoek. Doe dat samen met een vriendje een aantal maanden lang et voilà, wintervet is duidelijk aanwezig.

Ik wilde dus de wondere wereld van de gezonde voeding binnenstappen om een paar kilo (zeg tien) achter me te laten, zodat ik volop van de lente kan genieten zonder vetrollen te tellen. Aanvankelijk was het spannend, die wondere, nieuwe wereld. Maar dat veranderde al snel in een extreme spanning waarbij de woorden ‘nee’ en ‘niet’ zegevieren en ik mezelf al lijdend op de bank zag zitten. Zeg tegen me dat ik geen kroket mag en ik zal er naar snakken.

Ik volg tegenwoordig ook, tegen beter weten in, het dagelijks nieuws. Zo kwam er in februari een onderzoek naar voren waarbij bewezen was dat Nederlandse kinderen met ouders die ‘extreem’ veel op voeding letten, vaak ondervoed zijn. Bon. Mensen die constant veel friet eten, kunnen ook eerder overgewicht hebben. Teveel gezond is niet altijd gezond. De term ‘gezond’ raakt ook soms haar betekenis kwijt, lijkt het wel. We zijn het gezonde spoor wellicht allemaal even bijster.

In het Parool, eerder, stond een artikel over onze voedselverwarring. Alhoewel ik het niet met elke alinea eens ben, begrijp ik de strekking heel erg goed en vind ik alsnog dat eigenlijk iedereen dit even moet lezen. Het kost je maar een paar minuutjes. Heus. De voedselverwarring is een ding, waar we niet per se blij mee moeten zijn.

Hoe ouder ik word, hoe beter ik alle adviezen van mijn moeder en opa begrijp. ‘Eet gevarieerd en beweeg’, jarenlang was dat de strekking van de strijd tegen de kilo’s die mijn beide ouders voerden. En het is ze nog gelukt ook. Huiverig ben ik geworden door de honderden adviezen die me toegeschreeuwd worden als ik wil opzoeken of melk nu wel of niet gezond is. Misschien terug naar de basics en dan doel ik niet op onze Neanderthaler-voorouders.

Tekst: Melanie de Leeuw – www.anextraordinarymonster.com

Lees ook enkele andere blogs van Melanie:
>  Duurzamer leven: de eerste stap
>  Doei, afval!