Column Melanie
Laten we beginnen met een anekdote: afgelopen november werden mijn bankrekening, mijn brievenbus en mijn mentale welzijn geteisterd door rekeningen zo hoog als anderhalf keer mijn huur. Daarbij kwam Kerstmis met haar cadeautjes (18 in totaal), het heen en weer reizen naar mijn familie (5 keer), een kapotte kookplaat, een hoognodige winterjas en de normale kosten van het leven in Amsterdam. Je begrijpt, ik had het een beetje moeilijk.
Nu is ‘moeilijk’ natuurlijk een relatief begrip. Ondanks de dringende brieven van mijn bank of ik alsjeblieft mijn rode bedrag wil veranderen naar een zwart bedrag, omdat ze rood niet zo’n mooie kleur vinden, heb ik gewoon een kamer en een werkende creditcard. Aan mijn lichaam te zien ben ik de afgelopen maanden dan ook niets te kort gekomen. In de volksmond niet voor niets bekend als welvaartsbuikje.
Januari is net twee weken in al haar grauwheid bezig en ik betrap mezelf, ondanks mijn stellige voornemen om geen voornemens te hebben, dat ik er toch een heb gevonden. Toegegeven, het is geen Nieuwjaars voornemen, maar eerder een ‘gewoon’ voornemen. Zo eentje die midden in januari gewoon gedaan kan worden, met minder kans op falen. Dit jaar (deze maand!) pak ik mijn moeheid aan. Dit jaar (deze week!) kijk ik kritisch naar mijn voeding. Dit jaar (vandaag nog!) ga ik biologisch. Hoe werkt mijn lichaam? Wat heb ik nodig? Welke gewoonten kunnen verbeterd worden? En hoe ga ik in godsnaam kiezen?
De meest voor de hand liggende stap is veranderen van supermarkt. Maar zoiets blind doen, vertrouwend op de goede en groene naam en niet kijkend naar de bijkomende (hoge) kosten zou heel onverstandig zijn en me niet brengen waar ik wil zijn. Ik wil al heel lang bereiken dat mijn keuzes iets positiefs teweeg brengen. Hierin sta ik niet alleen. Wij als consumenten hebben een bepaalde keuzevrijheid en daarmee ook een bepaalde macht. Daar ben ik heilig van overtuigd. We maken weliswaar een verschil op microniveau, maar elke bio-biefstuk is er weer een.
Vol goede moed begon ik dan ook aan mijn lijstjes, mijn weekoverzicht van maaltijden, de verschillende supermarktbezoekjes die ik op een vaste dag zou doen, prijzen vergelijken van mijn havermelk en biologische markten googlen. En wanneer je aan iets nieuws begint, een nieuw doel in je leven vindt, zoals duurzamer leven en eten, stuit je vaak op leermomenten, lessen die je ten harte moet nemen en die ik heel graag met jullie wil delen.
Levensles 1: Werk stapje voor stapje, van pieper naar biologische zoete aardappel. Zelfvoorzienende huizen zijn ook niet in een dag gebouwd. Veranderen kost tijd, veel tijd, om nog niet te spreken van het doorzettingsvermogen en de discipline dat nodig is.
En ik wil dus veranderen. Stap 1? Niet meer rood staan lijkt me een fantastisch begin.
Melanie de Leeuw
Melanie is te volgen via haar weblog
www.anextraordinarymonster.com
Lees ook:
> Duurzaamheid: waar doe ik het allemaal voor? (Deel 1)
> Duurzaamheid: Waar doe ik het allemaal voor? (Deel 2)
