Weer een prachtblog van onze vaste blogger Melanie

Ik heb een vriend die dingen altijd een beetje anders heeft gedaan. Op de middelbare school liep hij bijvoorbeeld op blote voeten rond, soms tot ongenoegen van onbegripvolle omstanders. Maar daar gaf hij dus helemaal niets om. Zijn haar werd steeds langer, tot hij het afknipte en daar spijt van had. Hij ging niet studeren, dat was niet zijn ding. Maar besloot gitaarleraar te worden, zeil-instructeur te zijn in de zomer en daarnaast een carrière op te bouwen als singer-songwriter, want waarom ook niet en de stem had hij toch al.

Als je jong bent (o jee, nu komt het), ben je eigenlijk voornamelijk bezig met zoeken. Naar een identiteit, een muzieksmaak, een kledingstijl, vrienden, de liefde, de perfecte pasta. En vaak gaat de zoektocht gepaard met veel onvrede, een hevige strijd, lange nachten vol goede gesprekken en ouders die volledig achter jouw gothic fase staan (haha, lieve ouders).

Die zoektocht draait in de essentie om één ding: wat maakt mij gelukkig en hoe kan ik gelukkig blijven? Helaas maken we onszelf maar wat vaak druk om wat anderen van ons denken, dus worden we tegengehouden in ons doen en laten. En dat heeft weer tot gevolg dat het soms jaren kan duren, eer iemand (lees: ondergetekende) weet dat hij of zij moet kiezen voor hetgeen dat hij of zij zelf wilt, niet voor de dingen die anderen schijnbaar verwachten.

Wat een openbaring, waarschijnlijk een waar het gros van de mensen fijntjes doorheen gaat tijdens de puberteit en de jaren erna. Die vriend van mij dus, zat tot gisteren in New York. Daarvoor had hij een paar maanden in de jungle van Costa Rica gespendeerd, gewoon omdat hij Nederland meer dan zat was. Zijn haar is nog langer, zijn ziel waarschijnlijk nog vrijer. Hij doet wat hij wil en het staat hem fantastisch.

Ik vind dat dus een heel mooi iets, iets waar we zeker wat van kunnen leren. We moeten doen waar we gelukkig van worden. Ikzelf vergeet dat net iets te vaak en blijf dan hangen in slechte dingen. Wat nu als ik echt eens zou doen wat ik wilde, of in ieder geval zou stoppen met hetgeen dat ik niet wilde? Ik verwacht altijd dat de aarde dan open zal splijten en de titanen de wereld zullen verwoesten, maar wat als ik het mis heb? Wat als ik daadwerkelijk, hou je vast hoor, gelukkig zal worden?

Wow, hier moet ik even van bijkomen.

Tekst: Melanie de Leeuw – www.anextraordinarymonster.com

Lees nog een blog van Melanie:
>  Duurzamer leven: de eerste stap
>  We zijn het voedingsspoor wellicht allemaal bijster
>  Doei, afval!