Op zoek naar een nieuwe tweedehandse broek

Met uitzondering van ondergoed, koop ik mijn kleding altijd tweedehands. Wat ik vandaag ging doen, was daarom buitensporig wild&onstuimig: Een nieuwe spijkerbroek kopen. Uit de meterslange rekken zou ik de mooiste exemplaren kiezen, die dan vanzelfsprekend in mijn maat beschikbaar zouden zijn. Zo gaat dat in winkels, die hebben voorraden tot aan het plafond en mijn maat zit daar minstens zes keer tussen. Wat een weelde. En dan zou ik ze allemaal op mijn gemakje passen in een winddichte ruimte waar niemand mijn billen zou kunnen zien. En dan zou ik een paar selfies rondsturen om te peilen welke broek het beste om deze billen zou passen.

Ik heb er echt zin in en ik fiets fluitend naar een bekende winkelketen voor de middenstand. So far so good en met vijf potentieeltjes ga ik de paskamer in. Bij het passen van de eerste broek beland mijn grote teen in het hippe scheurtje waardoor het ineens geen scheurtje meer is. Ik ben gek op scheuren dus dit was niet de reden dat de broek op de stapel ‘afgekeurd’ beland. Hij zit gewoon voor geen meter. Maar wat geeft het, ik heb nog zo veel kanshebbers te gaan!

Foto: Bart Jaillet op Unsplash

Bij de derde broek krijg ik het ineens ontzettend warm. Waarom staat die verwarming hier zo hoog? Bij broek nummer vier begin ik me af te vragen waarom al die broeken zo smal zijn van onderen. Ben ik soms de enige die zich een worst voelt in zo´n model? Ik wil gewoon een doodnormale spijkerbroek waar ik volgend jaar ook nog mee over straat kan. Van echt spijkerstof in plaats van dat stretch- spul dat mijn worstgehalte verhoogd. Na broek vijf ben ik eigenlijk al chagrijnig maar ik besluit toch nog een poging te wagen. In de volgende winkel neem ik zuchtend drie broeken mee naar de paskamer. Maar in plaats van dat ik hier foto´s ga maken van mijn spiegelbeeld, pak ik mijn telefoon om op te zoeken wanneer de volgende vlooienmarkt is. Waar ik altijd leuke meiden ontmoet die ‘voor de zwangerschap precies mijn maat hadden!’ Die helemaal enthousiast worden als ze zien dat hun oude lievelingsbroek een nieuwe eigenaar krijgt. Als ik zie dat er morgen zo´n vlooienmarkt is, weet ik niet hoe snel ik weg moet komen. Tijdens mijn aftocht marcheer ik langs de lingerie-afdeling en dan besluit ik toch iets te kopen: Een hele grote onderbroek. Zodat ik morgen al die prachtige spijkerbroeken kan passen. Gewoon achter een kledingrek, auto of tafel met boeken. Zonder dat iemand mijn billen kan zien.

Mijn naam is Astrid
En ik ben een recycle-freak. Op straat buk ik regelmatig om iets op te rapen, strandjutten is dan ook een hobby van me. Niet omdat ik het nou zou leuk vind om rotzooi op te slaan in mijn huis maar omdat ik er blij van word als een afgedankt product verandert in iets moois. Met dat proces kan ik uren of zelfs dagen achter elkaar bezig zijn.
Veel van mijn creaties, ook die van avocado-pitten, zijn te koop via Etsy.
www.vanstraat.nl

Lees ook haar 1e blog:

Van afval naar ge-upcyclede sieraden