Voorzitter Femke Halsema en directeur Tineke Ceelen van Stichting Vluchteling op bezoek in Syrië.

Zij brachten begin juni een bezoek aan Syrië en haar buurlanden en bekeken hoe de hulpverlening van Stichting Vluchteling in de diverse landen vordert. Na Syrische vluchtelingen in Jordanië, Libanon en Irak bezocht te hebben, reizen ze door naar Turkije, vanuit waar ze de grens met Syrië oversteken. Hieronder het laatste deel van het reisverslag.

Gaziantep, donderdag 6 juni 2013
Het was een zware dag vandaag. We bleven toch echt te lang hangen in de Duitse, u leest het goed, Biergarten in Erbil gisterenavond. Het slaaptekort door de aaneenschakeling van te korte nachten deze reis begint zijn tol te eisen. We zijn allemaal moe, en verdragen de lompe obers op de luchthaven in Istanbul en de vertraging van de vlucht naar Gaziantep, vlakbij de Turks/Syrische grens, slecht. Maar die logistieke euvels zijn eigenlijk nog het minste van de zorgen.

Bombardementen grensgebied
Collega Bob stuurt een dringende, en beklemmende mail die ik net na landing in Istanbul onder ogen krijg. De elkaar rap opvolgende ontwikkelingen in de regio, geven aanleiding tot zorg over verslechtering van de veiligheidssituatie. De rebellen van het vrije Syrische leger zijn in staat van verwarring, na de val van Qusair. In het gebied waar IRC hulp verleent trekken strijders die het gevecht om Qusair overleefden zich terug. Hezbollah mengt zich openlijk, en met manschappen en materieel, in de strijd. Iran en Rusland leveren het Syrische regeringsleger nieuwe wapens. Opgetild door de plotselinge wind onder Assads vleugels, zijn ook de bombardementen op het grensgebied met Turkije hervat. Door al deze ontwikkelingen nemen tot overmaat van ramp criminele activiteiten rap toe, en groeit het risico van ontvoering.

Geen boodschap om lichtvoetig mee om te gaan. We accepteren alle voorstellen van Bob om de risico’s in te perken. Een kleiner team reist naar Syrië, we dragen een hoofddoek en kleding met lange mouwen, en aanvaarden het ook als we alsnog niet Syrië in kunnen morgen, mocht er meer slecht nieuws zijn. Bedrukt vliegen we door naar Gaziantep, en zetten de wekker op half zes.

Gaziantep, vrijdag 7 juni 2013
Het is half zes als de wekker rinkelt. Ik ben gespannen, geen mens die zorgeloos Syrië in reist deze dagen. Drie uur later, aan de Turks/Syrische grens, krijgen we uitgebreide veiligheidsinstructies. We mogen niet filmen, ook niet met een klein cameraatje, met fotograferen is het ook oppassen geblazen, de alom aanwezige buitenlandse jihadisten willen niet op de foto. Bij roadblocks moeten we goed opletten dat er geen blonde lok onder de hoofddoek uitpiept. Ondanks de hitte zijn Femke en ik van top tot teen bedekt…  Lees verder op de site van Stichting Vluchteling, hier.