Blog 3: het high level gedeelte.

Conferentie Rio+20.
Blog woensdag en donderdag 20 en 21 juni.
Jolein Baidenmann, vrouwenvertegenwoordiger en co-founder van ISDuurzaam.

Opeens buzzt het overal, vliegen de helicopters om je hoofd en snellen colonnes over de snelweg met sirenes voorbij: het high level gedeelte is begonnen.
Feitelijk betekent dat uit beleefde diplomacy dagenlang luisteren naar algemene statements van landen, in de grote zaal. Als delegatie draaien we shifts om achter het bordje Nederland te zitten.

Staatssecretarissen Knape en Atsma zijn aangekomen, en verdelen hun tijd -met in de kielzog een aantal ambtenaren – tussen allerlei politieke besprekingen, side-events en ‘bi-la’s’, zogenaamde bilaterale ontmoetingen tussen landen. De stress van het formuleren van een mooi slotdocument zakt, en nu gaat het om vooruit kijken, contacten leggen, nadenken over volgende stappen in het proces van duurzame ontwikkeling.

Ik heb tijd om iets meer naar de finale tekst van het RIO-document te kijken. Het is moeilijk als observer om vast te stellen wat nu goed of slecht is aan het document. In eerste instantie lijken heel veel thema’s goed in de tekst te staan. Maar, het venijn zit in de staart, vaak zijn er geen deadlines of concrete zaken afgesproken. En dat houdt het vervolgproces natuurlijk heel open. Duidelijk is dat Europa niet meer de touwtjes in handen heeft op het wereldtoneel, en daar moeten ze zelf misschien nog wel het meest aan wennen. En voor vrouwen is het geen goed teken dat de verklaring over reproductieve rechten uit de basistekst is verdwenen. In de wandelgangen wordt dat door veel delegaties beaamd. Dus we houden de lijnen met iedereen open, om te kijken welke acties er nog mogelijk zijn. Het is trouwens interessant om vanuit hier de Nederlandse pers te volgen, die met uitspraken komt die nergens op slaan (zoals dat bedrijfsleven de top heeft bemoeilijkt, of dat er nog geen consensus is over een tekst).

Vanuit mijn persoonlijke idealisme vind ik het jammer dat het Westen niet meer ‘ruilmiddel’ aanbiedt aan ontwikkelingslanden. Daar zal de grote strijd tegen klimaatverandering en de winst qua duurzaamheid gemaakt moeten worden. Mij overtuigt de discussie over dat we in een crisis zitten en dat er dus geen geld is, niet. Dan zie je het toch nog als een gunst, terwijl ik vrees dat het puur eigenbelang is om te investeren in duurzaamheid en armoedebestrijding over de hele wereld. Zittend achter het bordje van Nederland in de plenaire zaal droom ik weg : zou het niet mooi zijn om op zo’n VN Conferentie opeens als Westerse landen een handreiking te doen naar de Afrikaanse landen? Qua financiën, qua technologie of gewoon… qua begrip. Wat voor golf van positiviteit zou dat opleveren, als ontwikkelingslanden zich gewaardeerd voelen, gezien voelen, solidariteit voelen. Dan zou je misschien echt aan een nieuwe wereldorde kunnen beginnen. Samen met bedrijfsleven, maatschappelijk veld, met veel aandacht voor een vertaling naar regionale samenwerking en lokale projecten.

Programma woensdag 20 juni
‘s Ochtends hebben we als delegatie een overleg met staatssecretaris Knape. Hij benadrukt dat hij het heel belangrijk vindt dat er een vrouwenvertegenwoordiger en twee jongerenvertegenwoordigers in de delegatie zitten. We praten kort over de rol van de vrouwenvertegenwoordiger, die naast het inbrengen van inhoudelijke aandachtspunten, ook sterk gericht is op de link met het aanwezige Nederlandse maatschappelijk veld, met de internationale vrouwengroepen en met de achterban in Nederland. Bovendien zit er belangrijke symboliek in de functie van vrouwenvertegenwoordiger: je geeft vrouwen overal ter wereld een steuntje in de rug, door te laten zien dat vrouwen in sommige landen een belangrijke en gelijkwaardige positie hebben. Dat biedt een lonkend perspectief voor actieve vrouwen overal ter wereld.

Staatssecretaris ‘Minister’ Knape met Jolein Baidenmann

Daarna ren ik weer naar de vergadering van de major groep vrouwen. Een vertegenwoordiger van de vrouwengroepen heeft een sterke tekst uitgesproken in de algemene vergadering van landen, want ook Major Groups hebben kort spreekrecht. Het was daarbij trouwens nog best moeilijk om überhaupt alle vrouwenorganisaties tot consensus te laten komen over zo’n tekst. Kan je nagaan hoe moeilijk dat is voor landen :-). Naast alle negativiteit over wat er niet in de hoofdtekst is gekomen, wat bij vrouwen sterk leeft, probeer ik positiviteit in te brengen door te wijzen op samenwerkingen die mogelijk zijn met andere stakeholders, zoals het bedrijfsleven en lokale gemeentes. Ik word bijgevallen door verschillende deelnemers, waaronder een man die al dertig jaar bezig is met ‘women advancement’ (prachtig woord).

De officiële opening van RIO maak ik niet mee, want ik bel in naar een politieke bijeenkomst van Duurzaam Amsterdam, gecombineerd met de openingsbijeenkomst van PvdA Duurzaam, en deel mijn ervaring hier op RIO. Daarna loop ik met Louise Fresco mee naar de vertegenwoordigers van het Nederlandse maatschappelijk veld, in de zitkuil tussen verschillende paviljoenen, die haar visie geeft over hoe we deze Rio-verklaring moeten interpreteren.

Staatssecretaris Knape (die hier Minister heet) spreekt vervolgens op een site-event, gefaciliteerd door Peter Bakker, voormalig CEO van TNT, en de hele Nederlandse delegatie komt mee. Daardoor zijn we veel te laat voor het etentje met staatssecretaris Atsma en de Consul-Generaal van Nederland, die hun eten al op hebben als wij aankomen, in een prachtig restaurant aan het meer van Rio. May I say, het eerste normale avondeten dat ik deze hele week heb gegeten, want voor de rest is het alleen maar rennen en blij zijn als je ergens een broodje in de hand kunt opeten.

Lees meer in het volgende blog. Onder meer met .. Inspirerende bijeenkomst The Future Women Want… … En wat zegt Knape over vrouwen in zijn Nederlandse speech?

Lees ook:
> Blog 4: over jongeren, mannenemancipatie en het gesprek met Knapen
> Blog 2: in Rio hebben overheid en business een ander ambitieniveau