Blog 5: The Final Countdown.

Conferentie Rio +20.
Blog vrijdag 22 juni.
Jolein Baidenmann, vrouwenvertegenwoordiger.

‘s Ochtends om even voor achten melden zo’n zestig Nederlanders zich bij de ambtswoning van de consul-generaal van Nederland, dhr. Comenencia. In een ontvangstkamer in de flat, met prachtig uitzicht op zee, vindt de door het Nationaal Platform Rio+20 georganiseerde ontmoeting tussen de twee staatssecretarissen Atsma en Knapen en de Nederlandse NGO’s plaats.

De bijeenkomst wordt geopend door Louise Fresco, die aangeeft dat duurzaamheid in je eigen huis, in je eigen straat begint. En dat daarom ook de terugkoppeling naar Nederland van de resultaten van deze conferentie erg belangrijk is. Na een praatje van de staatssecretarissen is het tijd voor opmerkingen ‘uit het veld’. Milieudefensie heeft de hele week negatieve berichtgeving over Rio+20 getweet, zoals ‘de top is door het bedrijfsleven gekaapt’, dus ik ben nieuwsgierig hoe fel ze vanochtend zijn. Maar gelukkig blijft het allemaal vriendelijk, al geven inderdaad onder meer Milieudefensie, Both Ends, Greenpeace en Oxfam Novib aan zeer ontevreden te zijn met de resultaten van de top.

Ik vind het opvallend dat Oxfam aangeeft dat zij in hun internationale netwerk geen gebruik meer maken van de term groene economie, omdat dat teveel weerstand oplevert. Het is inderdaad waar dat ontwikkelingslanden groene economie als een westers concept zien, als een soort greenwashing. Zij zien liever betalingen vanuit ontwikkelde landen richting ontwikkelingslanden, om de verduurzaming van hun maatschappij mogelijk te maken. En inderdaad, die stap is tijdens deze top niet gezet. Vanwege de economische crisis in het Westen, maar ongetwijfeld ook vanuit eigen belangen, is er deze conferentie heel weinig financiële handreiking gedaan richting ontwikkelingslanden. Ook ik vind dat een tekortkoming van deze top. Maar aan de andere kant geloof ik ook in het belang van het concept groene economie, en dus vind ik het niet handig om dat woord helemaal los te laten. We moeten gewoon beter uitleggen dat groene economie een onderdeel is van de fair and sustainable economy, waar we allemaal voor staan. Maarten Hajer, directeur van het Planbureau voor de Leefomgeving, zet deze top wat mij betreft in het juiste perspectief: dit was een agendazettende top, geen top om nu al concrete afspraken te maken.

Na het ontbijt vertrekken we naar Atletes Parc, een locatie die tegenover het conferentiecentrum ligt en waar allerlei landenpaviljoens zijn opgebouwd. Het is een prachtig terrein, maar tot mijn spijt is het helemaal uitgestorven. Dat is het nadeel van zoveel verspreidde locaties. Ik maak een rondje over het terrein en wordt aangetrokken door het paviljoen van de United Emirates (Dubai). Ik weet niks van het Midden-Oosten, dus ik ga eens een kijkje nemen. Ik zie een prachtige plakkaat met een statement over vrouwen en ben verrast: 

In het EU-paviljoen vindt vervolgens een side-event van Nederland plaats, over de multistakeholderaanpak van verduurzaming van Sojaketens. Solidaridad geeft een mooi kijkje in de keuken van een Ronde Tafel. Het hele multistakeholderproces duurt vaak zo lang, omdat de minder vooruitstrevende deelnemers in eerste instantie de vooruitgang tegenhouden. Pas als die uit het proces stappen, kan er een leap forward worden gemaakt. Maar dat proces duurt vaak een paar jaar. Louise Fresco, die het forum voorzit, zegt verder dat we moeten oppassen om niet teveel standaarden te willen vastleggen in Ronde Tafels. Het concept duurzame ontwikkeling is namelijk zelf ook in ontwikkeling. Voor je het weet zijn de vereisten al weer verder ontwikkeld, en zit je als ronde tafel nog met oude standaarden te werken.

Na het side-event gaan we weer terug naar Rio Centro. Ik pak nog even een bijeenkomst mee van Peter Bakker (voormalig CEO van TNT). En ik val met mijn neus in de boter als ik nu ook de minister van buitenlandse handel van de United Emirates ontmoet. Deze vrouwelijke Sheika, Mevrouw Lubna bint Khalid bin Sultan Al Qasimi, voormalig IT-profesional, is een rolmodel voor vele vrouwen uit het Midden-Oosten en houdt een gloedvol betoog over de rol van vrouwen in duurzame ontwikkeling.

Sheika, mevrouw Lubna bint Khalid bin Sultan Al Qasimi

We wachten in de plenary op de slotceremonie. Op het laatste moment is er nog een lobby van Noorwegen om namens een kleine groep Europese landen toch nog een verklarende statement te geven over reproductieve rechten. Die verklaring wordt uiteindelijk alleen door Noorwegen en IJsland uitgesproken. De formele afsluiting van de conferentie is een mooi moment, met bombastische muziek en blije voorzitters (foto). Totaal uitgelaten zitten we na het opruimen van de delegatiekamer terug in het busje met de Nederlandse delegatie. We hebben als echte Nederlanders nog wat losse wegwijsbordjes van de conferentie meegenomen, om in onze kantoren aan de muur te hangen als souvenir. Flauwe grappen zijn niet van de lucht en ik huil van het lachen (of van de vermoeidheid). Tijdens het eten vallen de eerste delegatieleden om, en hoewel ik graag nog van het Braziliaanse nachtleven zou hebben geproefd, roept m’n bed toch harder. De Nederlandse delegatie neemt afscheid van elkaar en keert vervolgens de volgende dag uitgeput terug naar Brasilia, naar New York en Nederland.

Hierna, de allerlaatste blog: de eindconclusie… 

Lees ook:
> Blog 6, de eindconclusie
> Blog 4, over jongeren, mannenemancipatie en het gesprek met Knapen