Wat appelmoes en Mr. Miyagi gemeen hebben.

‘Helemaal Zen!’ is wat Nederlanders vaak tegen vrienden en familie roepen als ze net terug zijn van drie weken wortelschieten in het witte kiezelzand ergens op een paradijselijke plek dichterbij de evenaar. Na twee lessen Zenmeditatie en een week lang twee keer twintig minuten mediteren per dag, weet ik wel beter. Zen is keiharde concentratietraining. Het grootste misverstand over meditatie is uit de wereld geholpen: gedachten zijn niet te stoppen.

Cartoon door Dan Piraro

Onze zenlerares laat bordjes met twee soorten appelmoes rondgaan. Ze geeft ons een paar minuten de tijd om te bepalen welke van de twee de meeste ‘nen’ bevat. Dit is het Japanse principe voor ‘de mate waarin iets aandacht heeft gekregen’.

In het westen kennen wij dit principe ondertussen als ‘mindfulness’. Het tegenovergestelde van – waar vooral vrouwen zo goed in schijnen te zijn; multitasken. We krijgen dan ook als huiswerk mee om naast het mediteren de meest simpele dagelijkse dingen met de grootste aandacht en liefde te doen. Veertig keer kauwen op je eten, de haartjes van je tandenborstel op je tanden voelen als je je tanden poetst, de kleuren van de groenten opmerken als je ze snijdt…

Want zoals Rients Ritskes in zijn boek ‘Leer denken wat je wil denken’ schrijft: “Momenten van singletasken leveren doorgaans de sterkste geluksgevoelens op. Wie twee dingen tegelijk doet, doet beide dingen half en geniet ook maar voor de helft”. Gelukkig faal ik al m’n hele leven in multitasken. Wel is veertig keer kauwen op iedere hap eten zelfs voor een ‘natural food junkie’ als ik een pittige uitdaging.

Naast individueel mediteren, leren we ook gezamenlijke aandachtstraining in de vorm van kinhin. Dit is een loopmeditatie die we tussen de zazen (zittende meditatie) doen om de benen te strekken. We lopen simpelweg een aantal minuten in een cirkel achter elkaar aan, terwijl we ons focussen op elkaars kuiten.

Al deze ‘simpele’ oefeningen – die uiteindelijk altijd alles behalve simpel blijken – doen me steeds weer denken aan Mr. Miyagi uit de beroemde speelfilm ‘The Karate Kid’ uit 1984. De oude Chinese visserman belooft de jonge Daniël karate te leren zodat hij zichzelf kan verdedigen tegen een groep pestkoppen. In de film moet hij allerlei simpele klusjes in en rondom het huis van Mr. Miyagi doen en snapt niet wat dat met karate te maken heeft:

De ‘simpele’ oefeningen in zen werken op dezelfde manier: door te oefenen in focussen, krijg je meer grip op je gedachten en onderbewuste. Door al je vooroordelende, interpretatieve gedachten los te laten, ontwikkel je een ijzersterke intuïtie. Hoe beter je dit traint, hoe gemakkelijker je kunt zeggen welke appelmoes uit de fabriek gerold komt en welke is gemaakt van de appels uit de eigen tuin van de ouders van de zenleraar.

Zonnige groet,

Mariska Gunsing
Natural Food & Zen Junkie

> #1 Zolderkamerdj op Zencursus?
> #3 Bubbels, puntjes en roze brillen

> #4 Een feestje uit de leegte

Tijd voor Soulfood!