Wetenschappers ontdekken relatie tussen sonar en op strand aangespoelde walvissen en dolfijnen.

Op 12 december 2012 strandde een levende bultrug op de zandplaat de Razende Bol bij Texel. Vanuit het hele land spoedden mensen zich richting het wad om het gigantische dier te helpen. Zonder succes. Johanna de Bultrug stierf door het niet kunnen dragen van haar eigen lichaamsgewicht uiteindelijk een pijnlijke dood. De strandingen van walvissen en dolfijnen maken begrijpelijk veel emoties los en zijn vaak omgeven door raadsels. Nu hebben wetenschappers voor het eerst één van de mogelijke oorzaken van dit fenomeen kunnen linken aan sonar.

Vorige maand publiceerde een onafhankelijk panel van wetenschappers hun onderzoek naar de stranding van 100 witlipdolfijnen op Madagaskar. Voor het eerst werd aangetoond dat er een relatie bestaat tussen gebruik van onderwatersonar door de mens en het stranden van walvissen en dolfijnen. De geluidsoverlast veroorzaakt door sonar, ook wel ‘ocean noise’ genoemd, is een groeiend probleem en verstoort in ernstige mate het leven onder
water. Zo zeer dat de dieren vaak aanspoelen met interne bloedingen en ernstige gehoorschade.

Beauty in action… Zo hoort het, en niet aangespoeld op het strand.

Een reden tot zorg, vindt Barbara Slee van dierenwelzijnsorganisatie IFAW: “Veel zeezoogdieren zijn afhankelijk van sonar om zich te kunnen oriënteren. Maar door steeds intensiever gebruik van onderwatersonar, bijvoorbeeld bij militaire oefeningen of om de oceaanbodem in kaart te brengen op zoek naar olie en gas, zoals gebeurde in Madagaskar, raken meer en meer dieren letterlijk en figuurlijk de weg kwijt. Nu uit onderzoek blijkt dat het gebruik van moderne sonartechniek levensbedreigend is, wordt het tijd voor concrete maatregelen die deze prachtige dieren kunnen beschermen.”

Meer informatie: ifaw.org