Kartonnen slaapkamer op hoogte biedt daklozen een slaapplek
Patrick Roegiers maakte een slaapkamer gemaakt van afval voor de daklozen in Amsterdam. Hij hoopt hiermee een intermediair te maken tussen het leven op straat en het leven in een woning.
Vertel even kort wie je bent.
‘Mijn naam is Patrick Roegiers en ik ben dertig jaar. Ik ben werkzaam als architect en ik hou me bezig met sociaal maatschappelijke vraagstukken.’
Foto Bart Rurenga
Woon je in Amsterdam?
Ik woon al meer dan 5 jaar in Amsterdam en ik ben getogen in Alkmaar.
Wat studeer je en in welk jaar zit je?
‘Ik doe de master Architectuur aan de Academie van Bouwkunst te Amsterdam. Dit is een parttime master in combinatie met werkervaring bij een architectenbureau.’
Wat is je idee?
‘De toename van het aantal daklozen in Amsterdam en andere hoofdsteden in Nederland is binnen 7 jaar tijd bijna verdubbeld. Een stijging van 17.000 naar 30.000 mensen zonder een vaste verblijfsplek. Ik heb zelf voordat ik ben begonnen met dit project een week op straat geleefd. Hierdoor heb ik de doelgroep beter leren kennen en weet ik waar behoefte aan is. Het zijn met name de dagelijkse basisbehoeften die enorm tekort schieten. Ik heb het over slapen, eten, douchen en ontplooien. Ik heb de behoeften slapen en eten verder uitgewerkt als een één op één experiment.’
‘Ik zie de kartonnen slaapkamer, compleet gemaakt van afval, als een intermediair tussen het leven op straat en het leven in een woning. Zelfstandig leven in een woning is een enorm verschil met het leven op straat. Vaak zo groot dat mensen terugvallen in hun oude structuur en hun woning verliezen. Ze hebben vaak niet de nodige fysieke en mentale bagage en ondersteuning om dit vol te houden. Mijn concept valt ertussen. Ik geloof in de piramide van Maslow, waarbij de dagelijkse basisbehoeften essentieel zijn om beter zelfstandig te opereren en te ontplooien. De basisbehoefte ‘slapen’ vind plaats in de verloren tussenruimte van de stad, in dit geval in één van de vele smalle stegen in Amsterdam. De steeg is 1 meter breed en de binnenmaat van de slaapkamer 90 cm bij 370 cm. De hoogte is 420 cm aflopend naar 230 cm. Omdat je de breedte niet hebt, zet ik de hoogte in als een ruimtelijk middel om het als een fijne ruimte te ervaren. Er is een luikje, je kunt er slapen en aan het raam staan, je even terugtrekken en dan weer door. Ik noem het de bedsteeg, naar de vroegere bedstee. Puur bedoeld om te slapen.’
En hoe kwam je op dit idee?
‘Ik ben begonnen met het schrijven van een paper over hoe architectuur zich verhoudt tot het thuis voelen. Ik ben maatschappelijk betrokken en vroeg me af hoe dat werkt bij dak- en thuislozen. Hoe voelen zij zich thuis? Het is een fantastisch en actueel thema met de groei van het aantal daklozen in Amsterdam.’
Heb je dit soort ideeën vaker?
‘Mijn projecten zijn altijd maatschappelijk verbonden. Ik voel me als architect verantwoordelijk hoe ik mijn steentje bijdraag aan de maatschappij. Alles wat je daadwerkelijk maakt heeft invloed op een omgeving of personen.’
Wat maakt het idee veilig en comfortabel? 
‘De bedsteeg heeft een isolerende werking. Het karton houdt veel warmte van de naastliggende woningen vast en heeft ook een akoestisch dempende werking. Omdat het tussen een steeg geplaatst is, zit je van de straat en kan je je even terugtrekken en veilig slapen. Het fijne is dat daklozen die verbonden zijn met hun buurt, hier ook mogen blijven.’
Hoeveel van deze plekken denk je dat er geplaatst kunnen worden?
‘Veel stegen zijn gemeentelijk eigendom. Nu heb ik als prototype een slaapkamer gemaakt bij een particulier in de Tuinstraat, maar voor openbare stegen van de gemeente gelden meer regels. De gemeente zou dak- en thuislozen kunnen ondersteunen door het gemakkelijker te maken om in hun basisbehoeften te voorzien. Slapen is essentieel. Er is te weinig nachtopvang in Amsterdam. Wil je ze dus laten zwerven? Wil je handhavers op pad sturen en ze beboeten? Dat kost ook geld, terwijl je dat geld beter kunt stoppen in het faciliteren van deze plekken, waar zij geen overlast veroorzaken en aan zichzelf werken, zonder terugval.’
Heeft er al iemand in kunnen overnachten?
‘Er hebben al twee daklozen in geslapen. Ze vonden het fijn om warm en droog te slapen en niet ergens in een park of plekken buiten Amsterdam. Ze willen graag meer nachten in de bedsteeg slapen maar voor het experiment zijn verschillende daklozen nodig om een beter beeld en ervaring te vormen en waar verbeterpunten liggen.’
Dank je wel voor je tijd Patrick!
Lees ook:
Toekomst zaaien bij acht Demeter bedrijven
Red groente en fruit van de verspilling!
